Traumatherapie

Elke vezel voelen

Alles wat we meemaken, krijgt een plek in ons geheugen. Niet alleen het geheugen in je hoofd, maar vooral in het geheugen in je lijf. Tot in je diepste vezels kun je ‘voelen’ hoe die eerste kennismaking ook alweer was, hoe je jeugd je een warm gevoel brengt of een blokkade opwerpt in een poging je tegen pijn te beschermen. Patronen voelen vertrouwd, ongeacht het

effect. Positief of negatief we voeden ons met ‘gewoonten’ die vorm geven aan overtuigingen, gedrag en gevoel. Traumatische ervaringen kennen eenzelfde route. Dezelfde afslag levert vaak hetzelfde effect. Dat doorbreken betekent opnieuw durven voelen welke middelen je eerder niet had om jezelf te verdedigen. Hoe ga jij je grenzen uitdragen vanuit je hele ‘zijn’.

Ervaringen opdoen, is een dynamisch proces. Veranderingen aangaan is een keuze. Bewust en onbewust slaan we mentaal, fysiek en psychisch op wat er voor ons toe doet. Dus ook dat wat we graag anders zouden willen beleven. Minder donker of juist heel gestructureerd. In ons lijf ligt een rijkdom aan data die we vaak benoemen, maar te weinig serieus nemen:

•  Dat ligt als een steen op mijn maag
•  Je hart op de tong hebben
• Lood in je schoenen
  etc.

Iedereen kan er waarschijnlijk wel eentje benoemen die past bij wie jij bent, hoe je ruimte neemt en geeft en of je verbindingen aangaat. De verbinding met jezelf is de basis voor lichaamsgerichte therapie. Waar voel jij jouw blokkades en kun je daar naartoe ademen. Want je adem is de stroom energie die door je lijf gaat en meer kracht krijgt wanneer je die bewust stuurt. Jij hebt de regie, dat is het doel van deze manier van traumaverwerking. Jij kiest hoe jij jezelf echt neer wil zetten. Niet vanuit oude pijn, maar met respect voor oude pijn en nieuwe inzichten. Jouw kracht krijgt in feite opnieuw vorm omdat je in het hier-en-nu zoveel meer kennis hebt die je mag gebruiken voor niemand minder dan jou.